z namaszczeniem

См. также в других словарях:

• z namaszczeniem — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w uroczystym skupieniu, z niezwykłą powagą, starannością, dostojeństwem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z namaszczeniem przeglądał zabytkowy rękopis. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• namaszczenie — n I 1. rzecz. od namaścić ∆ rel. Ostatnie namaszczenie «w niektórych wyznaniach chrześcijańskich: sakrament udzielany chorym przed śmiercią» 2. «podniosły nastrój, uroczysta powaga, skupienie (dziś zwykle w wyrażeniu: z namaszczeniem)» Z… …   Słownik języka polskiego

• celebracja — ż I, DCMs. celebracjacji; lm D. celebracjacji (celebracjacyj) «zachowanie (się), wykonywanie czegoś szczególnie uroczyste, z namaszczeniem, przesadną powagą, sztywnością» Przemawiać żywo, naturalnie, bez celebracji. ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

• celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… …   Słownik języka polskiego

• ceremonia — ż I, DCMs. ceremonianii; lm D. ceremonianii (ceremonianij) 1. «uroczysty akt, obrzęd przebiegający według ustalonego planu, zwykle z zachowaniem tradycyjnych, symbolicznych form» Dworska, kościelna ceremonia. Ceremonia pogrzebowa. Ceremonia… …   Słownik języka polskiego

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• prawić — ndk VIa, prawićwię, prawićwisz, praw, prawićwił, prawićwiony przestarz. «mówić, wypowiadać coś, rozprawiać o czymś, zwykle długo, rozwlekle, z namaszczeniem; wygłaszać uroczyście, przemawiać» dziś zwykle we fraz. Prawić (komuś) komplementy,… …   Słownik języka polskiego

• uroczyście — uroczyścieej 1. «w sposób uroczysty; odświętnie, okazale, wystawnie» Uroczyście przystrojone gmachy, ulice. Obchodzić uroczyście jakieś święto, jakąś rocznicę. Podpisanie umowy odbyło się bardzo uroczyście. 2. «z godnością, z namaszczeniem, z… …   Słownik języka polskiego

• całować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, całowaćłuję, całowaćłuje, całowaćany {{/stl 8}}– pocałować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 22}}ucałować {{/stl 22}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotykać wargami (kogoś, rzadziej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• celebrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celebrowaćruję, celebrowaćruje, celebrowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać uroczyście mszę, inne nabożeństwo lub obrzęd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biskup celebrował… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ceremonia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. ceremonianii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrzęd lub akt mający uroczystą, oficjalną formę, odbywający się według ściśle związanych z jego treścią dokładnych reguł i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień